تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق

طلاق نوعی ایقاع، با تشریفات خاص به شمار می‌رود که برای پایان دادن به زندگی مشترک و از بین بردن آثار ازدواج انجام می‌گیرد. با توجه به این که درخواست طلاق از سوی مرد، زن یا به صورت توافقی مطرح می‌گردد روند خاصی طی می‌شود. حین بررسی دعوای طلاق، ممکن است دادگاه گواهی عدم امکان سازش یا حکم طلاق صادر کند. در این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازیم که چه زمانی گواهی عدم امکان سازش و چه زمانی حکم طلاق صادر می‌شود و تفاوت این دو در چیست؟

گواهی عدم امکان سازش و مراحل دریافت

گواهی عدم امکان سازش، نشان دهنده این است که زوجین با یکدیگر سازش و همکاری ندارند و امکان زندگی مشترک آن‌ها وجود ندارد و مجوز طلاق را به طرفین می‌دهد. در سه صورت دادگاه به صدور گواهی عدم سازش، اقدام می‌کند.

۱) طلاق از طرف مرد درخواست شده باشد. هنگامی که مرد تصمیم به جدا شدن از همسر خود و طلاق از او می‌گیرد، نخست باید با مراجعه به دادگاه گواهی عدم امکان سازش دریافت کند و سپس با ارائه این گواهی به دفتر ثبت ازدواج و طلاق اقدام به طلاق کند.

۲) طلاق، توافقی و با رضایت طرفین درخواست شده باشد هنگامی که زن و مرد، هر دو بر جدایی و طلاق رضایت داشته باشند با مراجعه به دادگاه و بررسی مرکز مشاوره، گواهی عدم امکان سازش صادر می‌گردد.

۳) طلاق از طرف زن درخواست شده باشد؛ البته زمانی که حق طلاق برای زن، در ضمن عقد نکاح درج شده باشد.

جهت اخذ گواهی عدم سازش پس از درخواست طلاق، دادگاه پس از بررسی پرونده، زوجین را به مراکز مشاوره خانواده می‌فرستد. مشاوران و داوران دادگاه خانواده (که معمولا افراد نزدیک و آشنای زوجین هستند) در صورت تایید حل نشدن اختلاف میان زوجین و امکان پذیر نبودن سازش آن دو، گواهی عدم امکان سازش را صادر می‌کنند؛ البته داوران باید حداقل دو بار در مدتی که دادگاه تعیین می‌کند طرفین را احضار کرده و با آن‌ها در مورد اختلافشان صحبت کنند.

حکم طلاق چیست ؟

حکم طلاق هنگامی صادر می‌شود که زن بدون داشتن حق طلاق که در ضمن عقد ثبت می‌شود، درخواست طلاق داده باشد. یعنی زوجه در هنگام ازدواج، وکالت در طلاق را از شوهرش دریافت نکرده باشد و این حق به زن داده نشده باشد. برای گرفتن طلاق از سوی زن، زوجه باید یکی از مواردی را که در قانون به آن‌ها اشاره شده است را به اثبات برساند: مانند تخلف زوج از شروط درج شده در ضمن عقد نکاح، استنکاف و عجز شوهر در پرداخت نفقه و یا همراه شدن زندگی مشترک با عسر و حرج برای زن.

با اثبات موارد فوق، دادگاه پس از بررسی‌های لازم و قبول اظهارات زوجه، حکم طلاق را صادر می‌کند. برای آشنایی بیشتر با بایدها و نبایدهای دادگاه طلاق کلیک کنید.

تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق

۱) مدت اعتبار گواهی عدم سازش سه ماه از تاریخ ابلاغ آن است و در صورت ارائه ندادن آن به دفتر ثبت ازدواج و طلاق، از اعتبار ساقط می‌شود. اما مدت اعتبار حکم طلاق شش ماه از تاریخ ابلاغ رای نهایی است.

۲) در صورت صدور گواهی عدم سازش، طلاق صورت نمی‌گیرد و زوجین در مدت سه ماهه اعتبار این گواهی، می‌توانند آن را به دفترخانه تحویل دهند و طلاق بگیرند و در صورت انصراف به زندگی خود ادامه دهند. اما حکم طلاق به منزله دستور دادگاه به جداشدن زوجین از یکدیگر است.

۳) در صدور گواهی عدم امکان سازش، دادگاه دخالتی در ماهیت دعوا نمی‌کند و با ارجاع زوجین به داوری، تنها قصد دارد تصمیم زوجین به طلاق را تایید کند اما هنگام صدور حکم طلاق با بررسی همه جانبه موضوع طلاق و رسیدگی به پرونده و ماهیت دعوا در نهایت حکم طلاق را صادر می‌کند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق، به کانال تلگرام حقوقی وکیل دات کام مراجعه نمایید. کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی وکیل دات کام نیز آماده‌اند تا با ارائه خدماتی در زمینه مشاوره حقوقی تلفنی وکیل دات کام به سوالات شما عزیزان پیرامون تفاوت گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق پاسخ دهند.